las bagienny sosnowo-brzozowy

(botanika leśna, fitosocjologia), las bagienny opisany jako zespół o nazwie Thelypteridi-Betuletum pubescentis Czerwiński 1972 z północno-wschodniej Polski. Zbiorowisko występujące na siedliskach wykształconych z torfowisk niskich lub przejściowych w drodze sukcesji w kierunku torfowcowego boru świerkowego. Charakteryzuje się niskim i dość rzadkim drzewostanem złożonym z sosny, brzozy omszonej i świerka, niekiedy z udziałem olszy czarnej. Z krzewów najczęstsze są: wierzba szara i kruszyna, a rzadsze – wierzba uszata i brzoza niska. Do głównych komponentów runa należą: trzcina, zachylnik błotny, nerecznica grzebieniasta i trzcinnik lancetowaty. W stosunku do olsu zespół ten wyróżnia się występowaniem między innymi gruszyczki jednostronnej i okrągłolistnej i gwiazdnicy długolistnej. Dobrze wykształcona jest warstwa mchów z takimi gatunkami, jak: rokiet pospolity, gajnik lśniący, torfowiec błotny. Las bagienny sosnowo-brzozowy zwany jest także sosnowo-brzozowymlasem bagiennym.