las łęgowy wyżynny (Lłwyż)

(siedliskoznawstwne), wąskie pasy siedlisk na obrzeżu większych potoków i rzek. Gleby - najczęściej mady rzeczne.
Drzewostan buduje dąb szypułkowy rzadziej jesion I-III kl. bonitacji, gat. domieszkowymi są: jesion, jawor, jodła i świerk Olsza topola. Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt bogaty składa się z leszczyny bzu czarnego, wiciokrzewu. Gatunki różnicujące to m.in.: jarzmianka większa Astrantia maior, dzięgiel leśny Angelica sylvestris, starzec Fuchsa Senecio fuchsi, bodiszek żałobny Geranium phaeum. Gatunki częste to m.in.: skrzyp leśny Equisetum sylvaticum, gwiazdnica gajowa Stellaria nemorum, podagrycznik pospolity Aegoppodium podagraria. 
W roku 2010 Lłwyż zajmowały w Lasach Państwowych obszar około 1500 ha. W LP siedlisko to występuje na niewielkich powierzchniach w Ślaskiej (V), Małopolskiej (VI), Sudeckiej (VII) i Karpackiej (VIII) krainie przyrodniczo-leśnej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Zaręba R. 1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wdawnictwo SGGW-AR, Warszawa.
Sikorska E. 1999: Siedliska leśne. Cz I. Siedliska obszarów niżowych. Wyd. Akademii Rolniczej w Krakowie
Kliczkowska A., Grzyb M. 1997-1998 cykl artyków o typach siedliskowych lasu opoblikowanych w "Głosie Lasu"
Klasyfikacja gleb leśnych Polski, PTG. CILP, Warszawa 2000 5. Wyniki aktualizacji stanu powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w Lasach Państwowych na dzień 1 stycznia 2011 r., DGLP, BULiGL, Warszawa 2011.