(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), typ siedliskowy lasu obszarów nizinnych. Zajmuje siedliska średnio żyzne, świeże. Występuje na glebach brunatnych wyługowanych, bielicowanych lub kwaśnych, glebach płowych właściwych lub bielicowanych, niekiedy glebach bielicowych skrytobielicowych, bielicowych właściwych lub glebach rdzawych, przeważnie z próchnicą typową. Drzewostan główny tworzą sosna I-II bonitacji, dąb bezszypułkowy II-III bonitacji, świerk I-III bonitacji, w zależności od krainy przyrodniczo-leśnej. Jako domieszka: modrzew, brzoza, osika, lipa, w II piętrze grab. Wielogatunkowy podszyt. W runie gatunkami różnicującymi są: przylaszczka pospolita, gwiazdnica wielkokwiatowa, turzyca palczasta, dąbrówka rozłogowa, perłówka zwisła, sałatnik leśny, wiechlina gajowa, jastrzębiec leśny, żurawiec falistolistny, możylinek trójnerwowy.
Zaręba R.,1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wydawnictwo SGGW-AR, Warszawa