(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), typ siedliskowy lasu obszarów nizinnych. Zajmuje siedliska żyzne i bardzo żyzne, wilgotne. Występuje na glebach brunatnych właściwych oglejonych lub pseudooglejonych, murszowo-glejowych, murszowatych, gruntowo-glejowych właściwych oglejonych lub stagnoglejowych, czarnych ziemiach zdegradowanych lub murszowatych, z próchnicą murszową. Gatunki główne w drzewostanie: dąb szypułkowy I-II kl. Bon., jesion I-II bonitacji (w II krainie). Gatunki domieszkowe: jesion, wiąz, klon, jawor, lipa, grab, osika. W wariancie silniej uwilgotnionych siedlisk olsza. Gatunki podszytowe: kruszyna, bez czarny i bez koralowy, porzeczka czarna, kalina, czeremcha, dereń. Gatunki różnicujące w runie: czyściec leśny, kostrzewa olbrzymia, niecierpek pospolity, jaskier kosmaty, szczyr trwały, kuklik pospolity, czartwa posplita, turzyca odległokłosa, podagrycznik pospolity, pokrzywa zwyczajna, kopytnik pospolity, tojeść rozesłana, łoczyga pospolita, gwiazdnica gajowa.
Zaręba R.,1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wydawnictwo SGGW-AR, Warszawa