(Gleboznawstwo leśne), urządzenie pozwala określać skład → granulometryczny gleby. Materiał próbki dodawany jest do naczynia z cieczą dyspergującą. Pompa przepompowuje w sposób ciągły materiał próbki przez celę pomiarową, a absorpcja strumienia pokazywana jest na monitorze komputera. Następuje pomiar rozkładu intensywności rozproszonego światła: wyświetlane są sygnały detektora oraz liczba wykonanych skanów. W zależności od wybranego zakresu pomiarowego używane są jedno lub dwa położenia lasera. W pełnym zakresie pomiarowym (80nm – 2mm) wykonywany jest najpierw pomiar przy użyciu zielonego lasera (zakres dokładny od 0,08 do ponad 40 µm), a następnie pomiar przy użyciu lasera podczerwonego IR (zakres zgrubny od 15 do 2000 µm). Detektor rozproszonego światła umożliwia rozpoznawanie wielu klas wielkości cząstek. Laserowy miernik zastępuje klasyczną już i pracochłonną analizę areometryczną. Analizie granulometrycznej podlegają wszystkie próbki gleby analizowane w laboratorium – jest to analiza podstawowa o dużym znaczeniu w interpretacji innych wyników dla terenów naturalnych jak i przekształconych antropogenicznie. Przygotowanie próbki do analizy uziarnienia zawsze poprzedza → peptyzacja. Jej celem jest osiągnięcie stanu zwanego → dyspersja.
Stanisław Brożek na podstawie: Dokumentacja projektowa budowy laboratorium i dokumentacja zakupionego urządzenia
Zrealizowany projekt laboratorium Geochemii Środowiska Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.