(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), strefa przejściowa między lasami liściastymi zrzucającymi liście na zimę (lasy strefy umiarkowanej) a stepami. Charakteryzuje się mozaikowatym rozmieszczeniem obydwu formacji, uwarunkowanym głównie lokalnymi czynnikami glebowymi i rzeźbą terenu. Las zajmuje środowiska wilgotne (np. doliny rzek), step suchsze. Lasostep występuje m.in. na Syberii, Uralu i we wschodniej Europie. W kierunku południowym przechodzi w step, w północnym w las. W lasostepie eurazjatyckim wyróżnia się 2 części różniące się składem gatunkowym drzewostanu. Na terenach azjatyckich występują tzw. kolki (lub kołki), czyli lasy rozwijające się na podłożu o zwiększonej wilgotności, w których występują brzozy: brodawkowata (Betula pendula) i omszona (Betula pubescens). Część europejska obejmuje natomiast enklawy lasów z dębem szypułkowym (Quercus robur), osiką (Populus tremula), jesionem wyniosłym (Fraxinus excelsior), wiązem pospolitym (Ulmus campestris) i klonami (Acer).
Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.
Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
; Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.