lasotundra

(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), strefa przejściowa szerokości ok. 100 km między tundrą a borealnym lasem iglastym. Stanowi makromozaikę roślinności tundrowej, leśnej i torfowiskowej, której rozwój uwarunkowany jest głównie czynnikami glebowymi. Las występuje w zagłębieniach i dolinach rzek, poza zasięgiem suszy mrozowej. Jego większy udział zaznacza się w południowej części lasotundry. Charakteryzuje się luźnymi drzewostanami o niskich, skarlałych i powyginanych drzewach, z przewagą w części europejskiej sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris), świerka syberyjskiego (Picea obovata) i brzozy (Betula), a w azjatyckiej ze znacznym udziałem modrzewia syberyjskiego (Larix sibirica) i dahurskiego (Larix dahurica). Tundra i torfowiska rozwijają się w miejscach wzniesionych, odsłoniętych. Ich udział rośnie w kierunku północnym.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.