lasy wawrzynolistne

(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), lasy podzwrotnikowe, wilgotne zawsze zielone lasy, wykształcone w warunkach klimatu wilgotnego z całorocznymi opadami albo z łagodnymi okresami suszy. Wahania temperatury w ciągu roku są niewielkie, a zimy łagodne i bezmroźne. Drzewa lasów podzwrotnikowych przeciętnie nie osiągają wielkich rozmiarów, mają zawsze zielone, przeważnie skórzaste i błyszczące liście, a ich korony tworzą zazwyczaj 2 warstwy. Charakterystyczną cechą lasów podzwrotnikowych jest obecność paproci drzewiastych oraz niewielkiej liczby lian. Epifity reprezentują głównie mszaki. Dobrze jest rozwinięta warstwa krzewów oraz runo. Lasy podzwrotnikowe stanowią formę pośrednią między lasami liściastymi strefy umiarkowanej a zimozielonymi lasami równikowymi. Występują m.in. na Florydzie, w Górach Nadbrzeżnych i Kaskadowych, w Chile, w południowej części Wyżyny Brazylijskiej, w Nowej Południowej Walii i Wiktorii, na Wyspach Kanaryjskich, Zakaukaziu, w południowej części Wysp Jońskich.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.