(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin),
pnącza o zdrewniałych (lub drewniejących), trwałych łodygach. Łodygi lian są zwykle cienkie, giętkie i wytrzymałe na rozerwanie;
drewno nie tworzy jednolitego walca, jest taśmowate, bruzdowane, często przerywane, składa się z kilku walców, co jest związane z nienormalnym przyrostem na grubość. Poszczególne walce przedzielone są wówczas tkanką miękką (miękiszem, kambium, łykiem).
Naczynia mają bardzo dużą średnicę. Wspinanie lian odbywa się w różny sposób, np. dzięki specyficznym organom, jak
wąsy, ogonki liściowe,
tarczki czepne, korzenie czepne, albo przez owijanie się wokół podpór.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Podbielkowski Z., Podbielkowska M. 1992. Przystosowania roślin do środowiska. WSiP, Warszawa.