(Ochrona przyrody), Określanie stopnia zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, głównie związkami siarki (SO2) i azotu (NOx) w wyniku emisji przemysłowych, komunalnych oraz spalin samochodowymi - oparte na badaniu rozmieszczenia różnych gatunków porostów, wykorzystującym ich wyjątkową wrażliwość na zanieczyszczenia atmosferyczne. Przewaga lichenoindykacji nad metodami technicznymi wynika z reakcji organizmu żywego, przez cały okres swojego życia bytującego w tym samym miejscu i stale narażonego na występujące tam zanieczyszczenia.
W lichenoindykacji wykorzystuje się 10-stopniową skalę porostową (tabelę bioindykacyjną) opracowaną w 1970 roku przez Hawskwortha i Rose. W Polsce używa się wersji dostosowanej do warunków krajowych. W lichenoindykacji wykorzystuje się zazwyczaj epifity, czyli porosty nadrzewne
Marek Maciantowicz