lnica

(botanika leśna, rośliny zielne), Linaria – rodzaj z rodziny Scrophulariaceae (trędownikowate) reprezentowany w Polsce przez 2 gatunki dziko rosnące. Jeden z nich jest częsty na terenach leśnych [drugi – lnica wonna (Linaria odora (M. Bieb.) Fisch) – występuje tylko na wydmach na wschodnim i środkowym Wybrzeżu Bałtyku]. Lnica pospolita (Linaria vulgaris Miller) – bylina osiągająca wysokość do 40 cm o łodydze pojedynczej lub czasami rozgałęzionej. Liście skrętoległe, lancetowate albo równowąskie, ostre, całobrzegie, siedzące, z 3 wyraźnymi nerwami. Kwiaty w gęstych gronach, grzbieciste, z ostrogą. Korona 2-wargowa, bladożółta. Gardziel i wydęte fałdy wargi dolnej ciemniejsze. Okres kwitnienia – od czerwca do września. Roślina pionierska na siedliskach piaszczystych, zwykle na ugorach, zrębach i na obrzeżach borów sosnowych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz