łodyga

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), organ osiowy pędu, na którym osadzone są liście i pędy boczne. Pień to silnie zdrewniała łodyga główna drzew, która na pewnej wysokości nad ziemią rozgałęzia się tworząc koronę. Spełnia funkcje fizjologiczne (przewodzenie wody z solami mineralnymi przez drewno oraz dwukierunkowy transport związków organicznych przez łyko, a także gromadzenie materiałów zapasowych) i mechaniczne (skuteczne wytrzymywanie obciążeń statycznych i dynamicznych). Pierwotna budowa łodygi powstaje w wyniku działania merystemu (tkanki twórczej) wierzchołkowego. Jej zasadniczymi elementami są: skórka, kora pierwotna i walec osiowy. Wtórna budowa łodygi tworzy się w wyniku działalności mersystemów bocznych: kambium i fellogenu. Do podstawowych elementów wtórnych należy korkowica (peryderma), łyko wtórne, drewno wtórne.