(Gleboznawstwo leśne), grupa skał metamorficznych wykazująca łupkowatość, to jest zdolność skały do dzielenia się na cienkie płaskie płytki. Posiadają strukturę krystaliczną i teksturę łupkową. Mogą mieć bardzo różny skład mineralny. W większości łupków występuje kwarc, a także miki, chloryty, epidot, amfibol, węglany, skalenie, oraz wiele innych. Nazwy łupków nawiązują do przeważającego w ich składzie minerału (np., łupek mikowy, biotytowy, amfibolowy, hornblendowy, chlorytowy, talkowy, fyllitowy, serycytowe). Przydatność glebotwórcza łupków krystalicznych zależy od właściwości budujących je minerałów i jest bardzo zróżnicowana.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.