(siedliskoznawstwo leśne), jedna z ośmiu wyróżnianych w regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski. W "Regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski 2010" jest to obszar o pow. 68522 km2 obejmujący środkowo-południowo-wschodnią część kraju (Ziemia Łódzka, Górny Śląsk, Świętokrzyskie, Roztocze, północna część Małopolski); w większości są to tereny, które były objęte zlodowaceniem Odry. Obszar gromadnego występowania buka i jodły oraz południowego zasięgu świerka. W roku 2010 pow. ogólna lasów w krainie wynosiła ok. 17050 km2, a lesistość 24,9%. Tereny w zarządzie Lasów Państwowych stanowiły ok. 67% ogólnej pow. leśnej. Wyróżniono w niej 34 mezoregiony przyrodniczo-leśne.
Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa. Przygotował R. Zielony
Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska A., 1990: Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.