(uboczne użytkowanie lasu), Suillus variegatus (Swartz: Fr.) Kuntze - dość pospolity grzyb, występujący w borach iglastych, głównie w miejscach wilgotnych (na torfowiskach) a także na wrzosowiskach. Owocniki występują pojedynczo lub w małych grupach, od czerwca do października. Owocniki mają kapelusz początkowo półkolisty z podwiniętym brzegiem, z czasem poduszkowaty, średnicy 6 - 15 cm, o powierzchni w młodości filcowatej, w kolorze miodowożółtym, żółtobrązowym, z licznymi, drobnymi, ciemniejszymi łuseczkami, z wiekiem staje się gładka, ochrowożółta. Skórka nie oddziela się od miąższu. Rurki są przyrośnięte, nieco ciemniejsze od górnej powierzchni kapelusza, piaskowożółte, potem ciemnooliwkowe, po przekrojeniu lekko błękitnieją. Trzon jest cylindryczny, mocny, pełny, wysokości 3 - 9 cm, gładki, barwy nieco jaśniejszej od kapelusza, bez pierścienia. Miąższ kapelusza jest białawożółty, w trzonie żółty, dość twardy (zwłaszcza u młodych owocników), lekko siniejący. Zapach słabo kwaskowaty, smak łagodny. Ten dość często zbierany grzyb jest znany pod wieloma lokalnymi nazwami, m.in. hubanek, jakubek, bagniak, miodówka. Ma on jednak mierne walory smakowe; podczas gotowania ciemnieje i nie pachnie zbyt apetycznie. Młode owocniki można marynować w occie.
Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.
Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.