(hodowla lasu, szkółkarstwo), mata z wikliny, trzciny lub ze słomy albo płat tkaniny lub folii plastykowej określonej długości i szerokości stosowana w szkółkach do osłaniania zasiewów przed dobowymi wahaniami temperatury i wysuszaniem wierzchniej warstwy gleby; matę szkółkarską rozkłada się bezpośrednio na zagonie siewnym lub prowizorycznym rusztowaniu tuż nad jej powierzchnią. Do osłaniania młodych siewek stosuje się kraty szkółkarskie z listew, które układa się na podpórkach lub stawia ukośnie.
Mała encyklopedia leśna. Wyd. drugie zmienione. PWN. Warszawa 1980, 1991