metapopulacja

(botanika leśna, ochrona roślin), według teorii metapopulacji Levinsa (1969, 1971) – grupa lokalnych populacji (subpopulacji) połączonych ze sobą wskutek przemieszczania się osobników pomiędzy nimi i których wymieranie oraz kolonizacja są związane z lokalnymi współczynnikami rozrodczości oraz śmiertelności. Wyniki badań empirycznych metapopulacji mają istotne znaczenie dla ochrony przyrody. Pozwalają na wykazanie kilku podstawowych zasad w tej dziedzinie: - Bardziej korzystna jest ochrona kilku subpopulacji niż jednej, nawet jeżeli ma ona stosunkowo  dużą powierzchnię.- Programy ochronne należy przygotowywać tak, by przede wszystkim obejmowały one subpopulacje stanowiące źródła, a nie ujścia meta populacji.- Jeżeli zabiegami ochronnymi obejmuje się tylko część meta populacji, lepiej jest, gdy będą to subpopulacje w postaci sieci, a nie linii.- W miarę możliwości należy starać się, aby w objętej ochroną meta populacji występowała stosunkowo duża liczba osobników przemieszczających się pomiędzy subpopulacjami. Efekt ten można osiągnąć, przygotowując lub konserwując konsekwentnie korytarze i „kładki’ (steppingstone populations).