metoda Kjeldahla

(Gleboznawstwo leśne), metoda Kjeldahla jest stosowana do oznaczania azotu w wodzie, glebie lub produktach spożywczych. Badanie gleby na zawartość azotu poprzedza → mineralizacja glebowej materii organicznej, która zawiera azot. Podczas mineralizacji azot zawarty w glebie reaguje z kwasem siarkowym tworząc siarczan amonu. Zmineralizowaną próbkę alkalizuje się i destyluje w aparacie o nazwie → analizator do oznaczania azotu metodą Kjeldahla. Powstały amoniak odbiera się kwasem borowym, który następnie jest miareczkowany kwasem siarkowym. Ilość amoniaku jest miarą ilości azotu w badanej próbce. Zawartość azotu jest podstawową cechą charakterystyki gleby. Metoda Kjeldahla jest obecnie wypierana przez → analizator elementarny CNS.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Lityński T., Jurkowska H., Gorlach E. 1976. Analiza chemiczno rolnicza. PWN.
Ostrowska A., Gawliński S., Szczubiałka Z. 1991. Metody analizy i oceny właściwości gleb i roślin. Instytut Ochrony Środowiska. Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Lityński T., Jurkowska H., Gorlach E. 1976. Analiza chemiczno rolnicza. PWN.
Ostrowska A., Gawliński S., Szczubiałka Z. 1991. Metody analizy i oceny właściwości gleb i roślin. Instytut Ochrony Środowiska. Warszawa.