metoda typologiczna IBL

(siedliskoznawstwo leśne), w Polsce od połowy XX wieku do diagnozowania (żyzności i wilgotności) siedlisk stosowana jest "metoda typlogiczna IBL". Jest to metoda opracowana w Instytucie Badawczym Leśnictwa, w której podtawową jednostką jest typ siedliskowy lasu wyróżniany na podstawie kryteriów geologiczno glebowych oraz roślinności runa i drzewostanu. Metoda kilkakrotnie aktualizowana (rozszerzana) co wynikało z rozwoju nauki i potrzeb praktyki leśnej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Mroczkiewicz L., i in. 1964; Typy siedliskowe lasu w Polsce. Prace IBL nr 250 Opracował R Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Instrukcja urządzania lasu. Część 2. Instrukcja wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych. CILP, Warszawa 2003.