mewa żółtonoga

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Larus fuscus, ang. Lesser Black-backed Gull) ptak z rodziny Laridae (mewowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 48-56 cm, rozpiętość skrzydeł 117-134 cm, masa ciała 550-1200 g. Nieco mniejsza i smuklejsza od mewy srebrzystej, a wyraźnie mniejsza i delikatniejsza od podobnie ubarwionej mewy siodłatej. Odcień koloru płaszcza dorosłych ptaków jest zmienny w zależności od formy geograficznej. Ptaki gniazdujące nad Bałtykiem mają płaszcz czarniawy, osobniki zachodnioskandynawskie są szaroczarniawe, a ptaki brytyjskie łupkowoszare. Nogi i dziób intensywnie żółte. Młode ptaki ogólnie ciemniej ubarwione niż młode mewy srebrzyste, z bardziej odgraniczonym paskiem na ogonie. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce regularnie przelotny, czasem też się gnieździ. Zamieszkuje brzegi morza i przymorskich jezior. Gniazdo zakłada na ziemi. Gniazduje kolonijnie. W okresie V-VI składa 3 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 24-27 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i w razie niebezpieczeństwa są gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-V i VIII-X, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: bezkręgowce, ryby, drobne kręgowce, też części roślin. Liczebność w Polsce szacowana na maksymalnie kilka par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław