Mezoregion przyrodniczo-leśny Doliny Nidy

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (VI.25) w granicach małpolskiej krainy przyrodniczo-leśnej; o powierzchni ogólnej 141 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 5%. Występują głównie krajobrazy naturalne zalewowych den dolin – akumulacyjne. Bardzo niewiele jest krajobrazów peryglacjalnych równinnych i falistych. Dolina rzeki Nidy ma szerokość od 2 do 6 km. Wypełniona jest głównie holoceńskimi utworami geologicznymi – są to piaski, żwiry, mady rzeczne, torfy i namuły. Nieliczne wyższe tarasy tworzą plejstoceńskie piaski, żwiry i mułki rzeczne zlodowacenia północnopolskiego. Dominuje krajobraz roślinny łęgów jesionowo-olszowych, rzadziej spotykany jest krajobraz dąbrów świetlistych i grądów.
Lesistość mezoregionu jest bardzo mała i wynosi 4%. Lasy tworzą bardzo niewielkie kompleksy; zajmują ponad 6 km², z czego 59% jest w zarządzie RDLP w Radomiu (nadleśnictwa: Jędrzejów – cz. płd.-wsch., Pińczów – cz. środkowa i Chmielnik – cz. zach.). W Lasach Państwowych dominują siedliska BMśw 29%, Bśw 23% i OlJ 21%. Gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna, która zajmuje 68% oraz olsza 28%. Średni wiek drzewostanów wynosi 71 lat, a miąższość na 1/ha 353 m³. Lasy ochronne zajmują 45% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.