Mezoregion przyrodniczo-leśny Kotliny Żmigrodzkiej, Milickiej i Grabowskiej

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (III.35) w granicach wielkopolsko-pomorskiej krainy przyrodniczo-leśnej o powierzchni ogólnej 3 107 km², w tym obszary leśne i seminaturalne zajmują 34%. Krajobraz naturalny tworzy mozaikę krajobrazów peryglacjalnych równinnych i falistych oraz fluwioglacjalnych równinnych i falistych z krajobrazami zalewowych den dolin – akumulacyjnymi. Mezoregion jest rozległym obniżeniem obejmującym trzy kotliny. Kotlina Żmigrodzka wypełniona jest głównie holoceńskimi utworami geologicznymi – piaskami, żwirami, madami rzecznymi, torfami i namułami oraz plejstoceńskimi piaskami, żwirami i mułkami rzecznymi, tworzącymi wyższy taras rzeczny. Kotlina Milicka, przez którą przepływa Barycz, jest podobna do Żmigrodzkiej w części zachodniej, natomiast we wschodniej ma duży taras piasków i żwirów sandrowych. W Kotlinie Grabowskiej przeważają piaski i żwiry sandrowe zlodowacenia środkowopolskiego oraz występują holoceńskie piaski, żwiry, mady rzeczne, torfy i namuły, wypełniające m.in. dolinę Prosny. Ogólnie najwięcej jest utworów zlodowacenia środkowopolskiego, głównie piasków i żwirów sandrowych, natomiast rzadko występują gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe – tylko niewielkie powierzchnie w Kotlinie Grabowskiej. Tarasy rzeczne zalewowe utworzone są z holoceńskich piasków, żwirów, mad rzecznych, torfów i namułów, natomiast nadzalewowe – z plejstoceńskich piasków, żwirów i mułków rzecznych zlodowacenia północnopolskiego. Dominuje krajobraz roślinny śródlądowych borów sosnowych i borów mieszanych w odmianie wielkopolsko-łużyckiej w podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. Nie-wielkie powierzchnie w części zachodniej obszaru zajmuje krajobraz grądowy w wariancie z udziałem buczyn w podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. Przy północnej granicy mezoregionu występuje niewielka powierzchnia krajobrazu ubogich dąbrów środkowoeuropejskich i grądów.
Lesistość jest średnia i wynosi 31%. Lasy tworzą średnie i duże kompleksy, zajmując łącznie około 980 km², z czego 87% jest w zarządzie RDLP w Poznaniu (nadleśnictwa: Góra Śląska – cz. płd.-wsch., Piaski – cz. płd., Antonin, Taczanów – cz. płd., Przedborów – bez cz. centralnej, Kalisz – cz. płd.), RDLP we Wrocławiu (nadleśnictwa: Wołów – część płn.-wsch., Żmigród, Oborniki Śląskie – cz. płn., Milicz – cz. centralna, Oleśnica Śląska – cz. płn.) oraz RDLP w Łodzi (Nadleśnictwo Złoczew – cz. zach.). W Lasach Państwowych dominują siedliska Bśw 29% i BMśw 23% oraz siedliska BMw i LMw, które łącznie stanowią 25%. Gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna, która zajmuje 82%, natomiast dąb 6% i olsza 6%. Średni wiek drzewostanów wynosi 56 lat, a miąższość na 1/ha 225 m³. Lasy ochronne zajmują 46% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.