Mezoregion przyrodniczo-leśny Mierzei Helskiej

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (I.3) w granicach Bałtyckiej krainy przyrodniczo-leśnej. Jest wąskim półwyspem o powierzchni ogólnej 33 km², gdzie lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 76% pow. Występują tam wyłącznie eoliczne pagórkowate krajobrazy naturalne. Półwysep powstał wskutek działania fal morskich i wiatrów usypujących wydmy (obecnie zalesione). Tworzą go piaski eoliczne, lokalnie w wydmach z fragmentami holoceńskich mułków, piasków i żwirów morskich. Krajobrazem roślinnym na tym terenie są nadmorskie bory sosnowe. Lesistość mezoregionu wynosi 57%. Lasy zajmują około 19 km², z czego 84% jest w zarządzie RDLP w Gdańsku, (Nadleśnictwo Wejherowo – cz. wschodnia). W Lasach Państwowych dominują siedliska Bśw - 57% i Bs - 32% pow. Gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna, która zajmuje 87% pow. Średni wiek drzewostanów wynosi 93 lat, a miąższość na 1/ha 135 m³. Lasy ochronne zajmują 100% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.