Mezoregion przyrodniczo-leśny Niziny Sępopolskiej

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (II.1) w granicach mazursko-podlaskiej krainy przyrodniczo-leśnej o powierzchni 1656 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 16%. Dominują krajobrazy naturalne glacjalne równinne i faliste rzadko pagórkowate. Niewielkie powierzchnie krajobrazów zalewowych den dolin akumulacyjnych związane są z doliną rzeki Łyny. Obszar mezoregionu to rozległa niecka, położona na wysokości 40 m n.p.m., powstała w okresie fazy pomorskiej zlodowacenia wisły. Wypełniają ją plejstoceńskie utwory geologiczne – głównie gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe zlodowacenia północnopolskiego. Na obrzeżach, w miejscach występowania wzgórz kemowych lub moren czołowych, wysokość terenu dochodzi do 100 m n.p.m. W płaskie dno równiny wcinają się doliny Łyny i jej dopływu Guberu, wypełnione holoceńskimi piaskami, żwirami, madami rzecznymi, torfami i namułami. Tam też są niewielkie powierzchnie piasków i żwirów sandrowych. Na wschód od Sępopola, w sąsiedztwie rzeki Guber zalegają plejstoceńskie iły, mułki i piaski zastoiskowe, z których wytworzyły się żyzne gleby. Przeważa krajobraz roślinny grądowy w wariancie typowym i podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. W części zachodniej znajdują się niewielkie powierzchnie krajobrazu grądowego w wariancie z udziałem borów mieszanych.
Lesistość wynosi 15%. Lasy tworzą małe kompleksy; największe z nich są w części północno-zachodniej, na południe od Bezled (przejście graniczne). Lasy zajmują około 253 km² z czego 92% jest w zarządzie RDLP w Olsztynie (nadleśnictwa: Górowo Iławeckie – cz. wsch., Bartoszyce – cz. płn., i Srokowo – cz. płn.). W Lasach Państwowych dominują siedliska Lśw - 42% i LMśw - 20%; jest też znaczny udział Lw - 12%. Najczęściej gatunkami panującymi w drzewostanach sa dąb - 28% pow., brzoza - 27% oraz sosna 17% i olsza - 15%. Średni wiek drzewostanów wynosi 55 lat, a miąższość na 1/ha 202 m³. Lasy ochronne zajmują 60% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.