Mezoregion przyrodniczo-leśny Równiny Raciąskiej

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (IV.3) w granicach mazowiecko-podlaskiej krainy przyrodniczo-leśnej o powierzchni ogólnej 1375 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 21%. Dominują krajobrazy naturalne peryglacjalne równinne i faliste. Mniej jest krajobrazów zalewowych den dolin – akumulacyjnych, oraz tarasów nadzalewowych – akumulacyjnych. Mezoregion znajduje się na terenie, który był objęty zlodowaceniem warty. Od strony zachodniej był pod wpływem wód topniejącego lodowca ze zlodowacenia wisły, o czym świadczą współczesne doliny rzek Wkry i Raciążnicy. Obszar ten obecnie tworzy piaszczystą równinę z dużymi wyspami glin morenowych. Utwory geologiczne rozmieszczone są mozaikowo: holoceńskie piaski, żwiry, mady rzeczne, torfy i namuły występują razem z plejstoceńskimi piaskami i żwirami sandrowymi zlodowacenia północnopolskiego (głównie w części zachodniej i południowej mezoregionu) oraz środkowopolskiego (w cz. północno-wschodniej) i nielicznymi piaskami eolicznymi, lokalnie w wydmach. Gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe zlodowacenia środkowopolskiego występują większymi płatami – największy w części centralnej. Przeważają krajobrazy roślinne śródlądowych borów sosnowych i borów mieszanych w odmianie północnomazowiecko-kurpiowskiej w podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów oraz krajobrazy borów mieszanych i grądów w odmianie mazowiecko-podlaskiej w podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. Ponadto w centrum mezoregionu zaznaczają się niewielkie powierzchnie krajobrazu dąbrów świetlistych i grądów, a w części północnej, wzdłuż rzeki Wkry – łęgów jesionowo-olszowych.
Lesistość mezoregionu jest mała i wynosi 19%. Część północno-zachodnia jest prawie bezleśna. Lasy występują w kompleksach o niewielkiej powierzchni; zajmują około 268 km², z czego 50% jest w zarządzie RDLP w Olsztynie (nadleśnictwa: Dwukoły – cz. płd., Ciechanów – cz. zach.), RDLP Łódź (Nadleśnictwo Płock – cz. płn.) oraz RDLP Warszawa (Nadleśnictwo Płońsk – cz. płn.). W Lasach Państwowych dominują siedliska BMśw 34% i Bśw 27%, ponadto siadliska LMw i BMw stanowią łącznie 11%, Lw 5%, a olsu 8%. Gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna, która zajmuje 73%, a olsza 14%, Średni wiek drzewostanów wynosi 83 lat, a miąższość na 1/ha 212 m³. Lasy ochronne zajmują 32% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.