(Gleboznawstwo leśne), za mezotroficzną glebę uznaje się jednostkę uboższą jak → eutroficzna gleba leśna, ale bogatszą jak → oligotroficzna gleba leśna. Są to uboższe gleby płowe i brunatne różnych podtypów i opadowoglejowe, a także bogatsze podtypy gleb rdzawych. Są to najczęściej utwory niecałkowite, piaski na glinie, która zalega na różnej głębokości, ale w zasięgu systemów korzeniowych drzew. Obecność warstwy gliny wyraźnie poprawia właściwości troficzne nadległych jej piasków, czyniąc je korzystnym substratem dla drzew leśnych. Wymiernym wskaźnikiem tych właściwości są cechy gleby ujęte w indeksie → SIG. Suma zawartości frakcji o średnicy <0,02 mm, zasobów kationów, kwasowość przeliczona i azot przeliczony ujęte w siedliskowy indeks glebowy (SIG) waha się w tych glebach w granicach 24 do 33, co kwalifikują je do grupy gleb mezotroficznych. Prezentuje to załączony rysunek, który pochodzi z publikacji stanowiących źródło definicji i gdzie znajdują się dalsze szczegóły. Są to gleby lasów mieszanych. Drzewostany na siedliskach lasów mieszanych są zwykle sosnowo-dębowe, jak również dębowe, w których dąb wykazuje II-III klasę bonitacji, w dolnym piętrze pojawia się pojedynczo grab oraz lipa. Rzadko w grupie tej występują ubogie drzewostany bukowe czy bukowo-dębowe. Roślinność runa w takich warunkach wykazuje nieco bogatsze składy gatunkowe. Poza dominującymi jeszcze gatunkami siedlisk borów mieszanych występują wskaźniki mezotroficznych siedlisk: zawilec gajowy (Anemone nemorosa), gwiazdnica gajowa (Stellaria holostea), sałatnik leśny (Mycelis muralis), jastrzębiec (Hieracium murorum, Hieracium umbellatum, Hieracium sabaudum), dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), wiechlina gajowa (Poa nemoralis) czy perłówka zwisła (Melica nutans). Powierzchnie LM ze względu na możliwość pełnienia przez dęby roli gatunku współpanującego obok sosny, łączyć należy z bogatszymi formami lasów sosnowo-dębowych (Querco roboris – Pinetum), uboższymi postaciami grądów (Tilio-Carpinetum calamagrostietosum), acidofilnymi dąbrowami (Calamagrostio-Quercetum petraeae, Fago – Quercetum petraeae), oraz kwaśnymi buczynami (Luzulo pilosae – Fagetum).
Brożek S., Zwydak M., Pacanowski P. 2011: Odmiany troficzne podtypów gleb jako jednostki niższego rzędu w systematyce gleb w lasach. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 124- 132.
Brożek S., Zwydak M., Lasota J. 2008. Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych i rdzawych. Rocz. Glebozn. T. LIX, 1, 7-17.
Brożek S., Zwydak M., Wanic T., Gruba P., Lasota J. 2007. Kierunki doskonalenia metod ozpoznawania siedlisk leśnych. Sylwan.2, 26-34.
Brożek S. 2011. Gleby siedlisk leśnych terenów chronionych nizin i wyżyn Polski – synteza badań. Rocz. Glebozn. LXII, 190 – 198.
Brożek S., Lasota J., Zwydak M., Wanic T., Gruba P., Błońska E. 2011. Zastosowanie siedliskowego indeksu glebowego (SIG) w diagnozie typów siedlisk leśnych. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 133- 149.
Brożek S., Zwydak M., Lasota J. 2008. Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych i rdzawych. Rocz. Glebozn. T. LIX, 1, 7-17.
Brożek S., Zwydak M., Pacanowski P. 2011: Odmiany troficzne podtypów gleb jako jednostki niższego rzędu w systematyce gleb w lasach. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 124- 132.
Lasota J., Brożek S., Zwydak M., Wanic T. 2011. Różnorodność gleb acydofilnych lasów liściastych, świetlistej dąbrowy subkontynentalnej oraz ubogich postaci grądów. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 73- 92.
Lasota J., Brożek S., Zwydak M.,Wanic T. 2011. Różnorodność gleb żyznych buczyn i grądów. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 93- 108.
Lasota J., Zwydak M., Wanic T., Brożek S. 2011. Różnorodność gleb zespołów borów mieszanych. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 54- 72.
Wanic T., Brożek S., Lasota J., Zwydak M. 2011. Różnorodność gleb olsów i łęgów. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 109- 123.
Zwydak M., Lasota J., Brożek S., Wanic T. 2011: Różnorodność gleb zespołów borów sosnowych. Rocz. Glebozn. LXII, 4, 39-53.