miejsce złamania drzewa

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), działająca prostopadle do osi pnia siła wiatru sprawia, że na poziomie ziemi występuje maksymalny moment gnący mogący spowodować złamanie drzewa. Teoretycznie zatem miejsce złamania strzały powinno sytuować się na poziomie szyi korzeniowej. Z praktyki wynika jednak, że wysokości złamań wahają się od 0,25 do 0,38 wysokości drzewa. Przyczyny takiego stanu rzeczy są dwojakiego rodzaju. Po pierwsze kształt pnia, najszerszy w jego dolnej, najbardziej narażonej na złamanie części, umożliwia wytrzymywanie bardzo dużych obciążeń statycznych i dynamicznych. Po drugie w budowie anatomicznej pnia drzewa zaznacza się wpływ korony drzewa i jej zasięg pionowy. Budowa drewna pnia charakteryzuje się występowaniem drewna młodocianego, dojrzewającego i dojrzałego, przy czym charakterystyczna jest wyraźna radialna i wertykalna zmienność tworzonej tkanki drzewnej dobrze widoczna u gatunków iglastych. W strefie korony udział drewna młodocianego na przekroju poprzecznym osiąga 100%, a ponieważ drewno młodociane w porównaniu do dojrzałego ma gorsze parametry wytrzymałościowe, często pnie łamią się u nasady koron.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Giefing D.F., Pazdrowski W., Jelonek T., Tomczak A., Kupczyk G. 2008. Cyclical wood heterogeneity of Norway spruce Picea abies (L.) Karst. on stem profiles of trees from different social positions in stands of age class IV. Electronic Journal of Polish Agricultural Universities, Forestry, 11(1): 1–12.
Tomanek J. 1980. Botanika leśna. PWRiL, Warszawa.
Tomczak A., Jelonek T., Zoń L. 2010. Porównanie wybranych właściwości fizycznych drewna młodocianego i dojrzałego sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) z drzewostanów rębnych. Sylwan, 154(12): 809−817.

Publikacje powiązane tematycznie

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.