młaka

(Gleboznawstwo leśne), wychodnie warstw wodonośnych na powierzchnię terenu, powodują powstanie źródeł, wycieków, wysięków, młak lub zbiorników wód powierzchniowych. Młaka to powierzchniowy wypływ wód z warstw wodonośnych zwykle zatorfiony lub zabagniony. Często porośnięty roślinnością bagienną. Woda bez możliwości odpływu, nasyca warstwę przypowierzchniową powodując zabagnienie terenu i rozwój roślinności hydrofilnej. Młaki zajmują powierzchnię o różnej wielkości, od kilku metrów kwadratowych do wielu hektarów. W takich terenach powstają często → gleby mułowe i → gleby gruntowoglejowe z podtypem mułowym, torfiastym i torfowym. Są to bardzo żyzne gleby, tworzące siedliska olsu z roślinnością potencjalną olsu porzeczkowego (Ribeso nigri-Alnetum), a także łęgu jesionowo-olszowego (Fraxino -Alnetum), w górach bagiennej olszyny górskiej (Caltho – Alnetum).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kajak Z. 2001. Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, ISBN 83-01-01537-3.
Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z. 2011. Hydrologia ogólna. PWN Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Kajak Z. 2001. Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, ISBN 83-01-01537-3.
Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z. 2011. Hydrologia ogólna. PWN Warszawa