model rastrowy

(geomatyka), model danych przestrzennych, w którym położenie i kształt obiektów określa się za pomocą regularnych pól podstawowych. Stosuje się regularny zapis w odniesieniu do całego zasięgu bazy danych, a dokładność jest umowna (zależy od wielkości pola podstawowego). Zapis rzeczywistości w postaci rastra odznacza się prostotą operacyjną, ale jest pamięciochłonny. Najmniejszym rozróżnialnym elementem systemu jest oczko rastra – piksel. Położenie piksela określa jednoznacznie numer w matrycy. W tym systemie zapisu przestrzeni proces pozyskiwania danych jest w dużym stopniu zautomatyzowany.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

„Słownik geomatyczny” zawarty w publikacji „Geomatyka w Lasach Państwowych – Część II. Poradnik praktyczny”, CILP, Warszawa 2013 r.