modele systemowe

(ergonomia w leśnictwie) , w zakresie systemowego podejścia do zagadnienia wypadków opisywane są przez dwie różne szkoły. Pierwsza z nich zakłada, że "błędy popełniane przez człowieka są obiektywnym komponentem ludzkiego działania" i dlatego mogą być , a nawet powinny być zawczasu przewidywane i celowo włączane w projekty i plany systemu. Jeżeli więc dochodzi do ujawnienia błędów to winić za to należy projektantów systemu, a nie jednostkę funkcjonującą w systemie. Ta systemowa szkoła stawia sobie za zadanie redukowanie błędów ludzkich przez kształtowanie technicznego środowiska pracy. Jak do tej pory, tego rodzaju podejście do zagadnienia wypadków znalazło zastosowanie w fabrykach nuklearnych, w przemyśle rakietowym, lotnictwie nie znachodząc bardziej szerokiego zastosowania i upowszechnienia w innych gałęziah produkcji. Druga szkoła przyjmuje tezę, że "jednostka jest odpowiedzialna za swoje działanie" i zatem działalność profilaktyczna powinna polegać na eliminowaniu czynników, które wpływają na decyzje jednostki i skłaniają ją do podejmowania działań ryzykanckich. Czynniki wpływające na ryzykanckie działania tkwią natomiast w środowisku technicznym. A więc wady urządzeń technicznych, hałas, niewłaściwe oświetlenie, pochopne decyzje kierownictwa itd., mogą być powodem niewłaściwych działań pracowników. Istotną wartością modeli systemowych jest zwrócenie uwagi na to, że czynniki wpływające na błędne zachowanie człowieka w toku produkcji są podyktowane stanem organizacji tej produkcji.