mornel

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Charadrius morinellus, ang. Dotterel) ptak z rodziny Charadriidae (sieweczkowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 20,5-24 cm, masa ciała 86-130 g. Należy do nielicznych gatunków, u których występuje poliandria, czyli odwrócenie ról płciowych (poza mornelem charakteryzuje także płatkonogi). Samica ubarwiona jest bardziej kontrastowo od samca, i to samiec zajmuje się lęgiem. W szacie godowej ptak ma rdzawy spód z czarną plama na brzuchu, bardziej wyrazistą u samicy. Na głowie długa biała brew sięgająca aż na kark, a na piersi biało-czarna półobroża. Młode ubarwione maskująco, ale z zaznaczona brwią i półobrożą. Zamieszkuje skandynawskie góry, powyżej granicy lasu. W Polsce regularnie choć bardzo nielicznie przelotny. Kiedyś gnieździł się w Karkonoszach, później sporadycznie w Tatrach. Brak stwierdzeń lęgów po 1990 roku. Gniazdo zakłada na ziemi. W czerwcu składa 2-3 jaja, które wysiaduje wyłącznie samiec przez 24-28 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VIII-IX, zimuje w północnej Afryce. Pożywienie: owady i pająki. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław