Jedna z podstawowych metod przygotowania gleby do odnowień i zalesień. Stosuje się ją przede wszystkim na słabych siedliskach borowych, w celu umożliwienia lepszego startu sadzonkom, które sadzone są w żyznej wierzchniej warstwie próchnicznej na wałkach, oddzielonych rowkami głębokości około 0,4 m. Sadzonki posadzone na wałkach rosną znacznie lepiej, są wyższe i żywotniejsze niż w klasycznych bruzdach po pługu dwuodkładnicowym, gdzie warstwa żyźniejsza jest odsuwana na boki poza zasięg systemów korzeniowych. Takie prawidłowości obserwuje się w kolejnych latach po założeniu upraw. Wałki można wykonywać: pługiem rolniczym jednoodkładnicowym, pługiem rolniczym jednoodkładnicowym poprzez wyorywanie podwójne na skiby warstwy gleby mineralnej, pługiem jednoodkładnicowym formując wałki czteroskibowe, pełną orką różnymi pługami rolniczymi lub leśnymi z naoraniem wałków naorywaczem L-82,pługofrezarką zawieszaną leśną. W tej metodzie odstęp od grzbietu do grzbietu wałka wynosi zazwyczaj około 1,5 m. W czasie zimy gleba na wałkach osiada, a nadmiar wody spływa do dna bruzd, dlatego też nawet wczesną wiosną można przystąpić do sadzenia.
Gil W., Łukaszewicz J., Stocki J., Zachara T., 2007: Odnawianie lasu i zalesianie. Oficyna Edytorska „Wydawnictwo Świat”, Warszawa 2007, s. 1 – 139.
Autor: dr inż. Wojciech Gil