neotenia

(gr. neos -nowy, teino - dążę) zdolność do rozmnażania się w stanie larwalnym. Zjawisko wywołane niewłaściwym poziomem hormonów tarczycy, opisane u płazów ogoniastych i bezogonowych. Może mieć podłoże genetyczne lub środowiskowe. Może mieć postać zupełną (osiągnięcie pełnej dojrzałości w stadium larwy, stwierdzone m.in. u traszki zwyczajnej (Lissotriton vulgaris)) lub niezupełną (stan do następnej wiosny, przedłużenie stadium larwy na czas zimy, m.in. u grzebiuszki ziemnej (Pelobates fuscus)). Neotenia niezupełna jest odwracalna w warunkach poprawy jakości środowiska (np. wzrostu temperatury, wzrostu dostępności pożywienia). Inaczej: pedomorfoza. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr hab. Elzbieta Jancewicz

Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa. 

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski K. 2013. Płazy i gady. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.