nerecznica

(botanika leśna, rośliny zielne), Dryopteris – rodzaj z rodziny Dryopteridaceae (nerecznicowate) reprezentowany w polskiej florze przez 8 gatunków (w tym jeden wymarły). Do pospolitych roślin leśnych należą 3 gatunki. Nerecznica samcza [Dryopteris  filix-mas (L.) Schott] – paproć o grubym, pionowym, kłączu, z którego wyrastają duże, do 150 cm długości, w zarysie lancetowate, podwójnie pierzaste liście tworzące lejkowatą rozetę. Odcinki drugiego rzędu podłużne, na szczycie zaokrąglone, na brzegu ząbkowane. Ogonek krótki, płytko rynienkowaty. Kupki okrągławe, ułożone w dwóch rzędach. Zawijka trwała, nerkowata. Gatunek pospolity w całym kraju, charakterystyczny dla zbiorowisk lasów liściastych z klasy Querco-Fagetea. Nerecznica krótkoostna Dryopteris  carthusiana (Vill.) H. P. Fuchs ma liście podwójnie (potrójnie) pierzaste, do 90 cm długości, blaszki w zarysie trójkątnie podłużnie jajowate i odcinki drugiego rzędu podłużne, piłkowanoząbkowane lub piłkowanowrębne, o ząbkach szydlastych albo ostro zakończonych.  Ogonek liściowy równy blaszce pod względem długości lub od niej dłuższy, pokryty jasnobrunatnymi, jednolicie zabarwionymi i ostro zakończonymi łuskami. Kupki w dwóch szeregach, zawijka nerkowata, trwała. Paproć pospolita w Polsce, występuje w różnych zbiorowiskach leśnych. Nerecznica szerokolistna [Dryopteris dilatata (Hoffm.) A. Gray], ogólnie podobna do gatunku poprzedniego, jest od niego bardziej okazała (liście 3-4-krotnie pierzaste, do 150 cm długości), a łuski na ogonkach liści ma dwubarwne – brązowe z ciemnobrunatną pręgą po środku. Częsty gatunek w borach sosnowych i świerkowych, rzadszy w lasach liściastych.