obieg materii w przyrodzie

(Gleboznawstwo leśne), obieg materii w przyrodzie to proces ciągłego krążenia pierwiastków chemicznych, w tym biogenów (np. węgiel, azot, siarka, tlen, fosfor) pomiędzy organizmami żywymi i ich siedliskiem. Pobrane w postaci prostych związków z gleby pierwiastki są przez samożywnych producentów przekształcane w związki organiczne i wbudowywane w strukturę własnych organizmów, bądź też wykorzystywane do uzyskiwania z nich energii. Kolejne szczeble konsumentów na piramidzie troficznej wykorzystują uzyskane z innych organizmów związki do tych samych celów. Materia organiczna obumierających organizmów powraca do środowiska po rozłożeniu jej przez reducentów na rozpuszczalne w wodzie sole mineralne. Szybkość tego obiegu w przypadku drzew i krzewów waha się od kilku miesięcy w tropikach, do setek lat w tundrze. W strefie umiarkowanej okres ten waha się od roku do kilku lat. Proces ten ma ogromne znaczenie w żywieniu lasu, zwłaszcza na najuboższych glebach. Przykładowo ten sam atom azotu w danym okresie czasu, może kilkakrotnie brać udział w budowie kolejnych generacji liści, drzew. Szczegółowe elementy obiegu materii to → mineralizacja, → amonifikacja, → nitryfikacja, → obieg azotu i inne procesy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Encyclopedia of Soil Science. 2002. Marcel Dekker Inc. New York, Basel.
Puchalski T., Prusinkiewicz Z. 1990. Ekologiczne podstawy siedliskoznawstwa leśnego. PWRiL Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Puchalski T., Prusinkiewicz Z. 1990. Ekologiczne podstawy siedliskoznawstwa leśnego. PWRiL Warszawa.
Encyclopedia of Soil Science. 2002. Marcel Dekker Inc. New York, Basel+M84