obniżenie drzewa

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), obniżenie wysokości drzewa wiąże się z wykonaniem silnych cięć w wierzchołkowej części drzewa. Cięciu podlegają gałęzie grube i bardzo grube, a wybór miejsca cięcia powinien uwzględnić konieczność pozostawienia bocznej gałęzi poniżej płaszczyzny cięcia. Zasadniczym celem dużej redukcji korony jest odciążenie drzewa i poprawa jego parametrów statycznych. Tak radykalne cięcie powinno być wykonywane z dużą starannością, w minimalnym rozmiarze wskazanym w obliczeniach statyki drzewa. Usunięcie górnej części drzewa skutkuje koniecznością wykonania prac również w częściach brzegowych koron, przez co zaburza się charakterystyczną dla wielu gatunków strukturę korony. Odsłanianie środkowych partii korony pozbawia drzewo najsilniej ulistnionej (produkcyjnej) jego części oraz zmienia uwarunkowania świetlne i zaburza właściwą gospodarkę asymilatami. Drzewa o pokroju wrzecionowatym można obniżyć w większym stopniu w porównaniu z drzewami o koronach rozłożystych z uwagi na zbyt duże straty objętości i masy. Maksymalna redukcja wysokości powinna wynieść ok. 1/3 wysokości dla drzew o pokroju wrzecionowatym i ok. 1/4 dla drzew o pokroju kulistym. Obniżenie wysokości drzewa jest jednym z najefektywniejszych sposobów poprawienia parametrów statyki drzew. W zależności od gatunku i pokroju, redukcja wysokości korony: o 2 m zwiększa współczynnik wytrzymałości pnia do 50%, o 4 m zwiększa współczynnik wytrzymałości pnia do 70%, o 6 m zwiększa współczynnik wytrzymałości pnia od 120% do 220%.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.

Publikacje powiązane tematycznie

Białobok S. 1991. Nasze drzewa leśne. Monografie popularnonaukowe. Lipy. Polska Akademia Nauk, Instytut Dendrologii, Poznań.
Kolařik J., Wessolly L. 2001. SIA (Static Integrated Assessment). Přiručka uživatele. Schola Arboricultura S.R.O. Rosice, Czechy.
Siewniak M., Gędzior J. 1987. Topole w mieście. Komunikaty dendrologiczne, 6: 1–15.