(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), metoda oceny żywotności drzew na podstawie zmian zawartości skrobi w tkankach bazuje na zasobności tkanek w produkty zapasowe. W przypadku drzew w pełni żywotnych zawartość skrobi w komórkach jest najwyższa. Gładko przycięte próbki drewna cienkich gałęzi lub korzeni o średnicy ok. 1 cm zanurza się w jodynie na 2–3 minuty, a następnie ocenia się intensywność zabarwienia przekroju poprzecznego wycinka drewna, co jest wskaźnikiem zawartości skrobi. Gałęzie do pobrania próbek powinny pochodzić z dobrze nasłonecznionych stref korony, czyli ze stref, które powinny być najbardziej zasobne w materiały zapasowe. Materiał badawczy z korzeni pobiera się z pobliża pnia (ok. 30 cm). Opisywana metoda należy do metod porównawczych, gdyż konieczne są analizy w pełni żywotnych drzew w celu skonfrontowania uzyskanych wyników.
Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.
Szczepanowska H.B. 2001. Drzewa w mieście. Hortpress, Warszawa.