odmiana typu siedliskowego lasu

(siedliskoznawstwo leśne), jednostka związana ze zróżnicowaniem geograficznym warunków produkcji leśnej w kraju. Cechą charakterystyczną odmian typu siedliskowego lasu i kryterium różnicującym jest naturalna rola lasotwórcza ważniejszych gatunków drzew leśnych, uwarunkowana ich zasięgiem terytorialnym (poziomym i pionowym) oraz składem naturalnym gatunkowym drzewostanów. Wyróżnia się:
a) odmiany krainowe typu siedliskowego lasu wynikające z położenia w określonej krainie przyrodniczo-leśnej; tj. głównie ze zróżnicowania warunków klimatycznych, geologicznych, krajobrazu naturalnego i potencjalnej roslinności naturalnej np. LMśw w krainie II (Mazursko-Podlaskiej), LMśw w krainie V (Śląskiej).
b) odmiany fizjograficzno-klimatyczne typu siedliskowego lasu wyróżniane na terenach wyżynnych i podgórskich oraz górskich ze względu na lokalne położenie (stok północny, stok południowy, ekspozycja, dolina, wierzchowina), wskazująca specyficzne warunki wzrostu i rozwoju lasu, w szczególności potrzeby odmiennego planowania hodowlanego uwzględniające dobór odpowiedniego składu gatunkowego drzewostanu.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; uzupełnione R. Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Instrukcja urządzania lasu. Część II. Instrukcja wyróżniania i kartowania w Lasach Państwowych typów siedliskowych lasu oraz zbiorowisk roślinnych. CILP, Warszawa 2012