Metoda opracowana przez ukraińskiego hodowcę lasu, Wasilija Ogijewskiego, polegająca na odnowieniu dębu w formie gęstych nasadzeń lub siewów na placówkach. W przypadku siewu stosowany jest wysiew 50 – 100 żołędzi na placówce o wymiarach 1 x 2 m (2 m2), w przypadku sadzenia jest to od 25 do 50 sadzonek dębu jednorocznych lub dwuletnich. Liczba placówek wynosi 200 szt./ha. Docelowo na każdej placówce zostawiano po jednym, najlepszym jakościowo dębie. Metoda ta wykorzystuje zjawiska interakcji międzyosobniczej. Drzewka rosnąc w dużym zagęszczeniu oddziałują na siebie – osobniki wewnątrz placówki szybciej się oczyszczają, natomiast drzewka na brzegu wykształcają długie i silne gałęzie, tworząc okrajek i stanowiąc formę zabezpieczenia przed zwierzyną. Zaletą takich nasadzeń jest również zmniejszenie zagrożenia od przymrozków. Metoda ta polecana jest na żyzne siedliska (głównie las świeży), gdzie występuje liczne odnowienie gatunków domieszkowych, np. grabu.
Andrzejczyk T. 2009. Dąb szypułkowy i bezszypułkowy. Hodowla. PWRiL, Warszawa
Autor: dr inż. Wojciech Gil