odporność na cięcia

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), rozmiar cięć w koronach drzew powinien być uzależniony od dynamiki zarastania ran po odciętych gałęziach oraz od zdolności odbudowania koron po cięciach. W praktyce konserwatorskiej nie określa się ściśle tych wielkości, natomiast korzysta się z publikowanych list, które uszeregowują poszczególne gatunki pod kątem ich odporności na cięcia. Dynamika zarastania ran (w kolejności od maksymalnej do minimalnej): - iglaste – daglezja, modrzew, wejmutka, jodła, świerk, sosna pospolita; - liściaste – jesion, lipa, topola, wierzba, grab, dąb, wiąz, olcha, klon, morwa, leszczyna turecka, orzechy, orzeszniki, skrzydłorzechy, brzoza; uwaga: gatunki dobrze znoszące cięcia w młodym wieku to świerk, choina kanadyjska, buk, grab, iglicznia (formy żywopłotowe). Odbudowa korony po ogłowieniu: - nie odbudowują koron – brzoza, jarzębina, orzechy, drzewa iglaste; - odbudowują częściowo korony po ogłowieniu – lipa, platan, klon, topola, olsza, jesion, grab, dąb, wiąz, cis.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.