(
ochrona lasu), są to zwały śniegu zalegające na koronach drzew. Powstają gdy silny, długotrwały opad śniegu spada wielkimi płatami, przy bezwietrznej pogodzie, w temperaturze wahającej się około 0o C. Wilgotny ciężki
śnieg oblepia
gałęzie, w nocy obmarza, coraz bardziej zwiększając powierzchnię, na którą spadają nowe masy śniegu. Ciężar masy śniegu powoduje wyginanie i przygniatanie strzał, obłamywanie albo rozłupywanie gałęzi lub wierzchołków, łamanie strzał i wywalanie drzew. Największe szkody powstają w położeniach na wysokości 300-800 m n.p.m.
Okiść może powodować duże szkody zwłaszcza w niepielęgnowanych młodnikach.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
W.Koehler, A.Jagielski, 1952, Ochrona Lasu przed czynnikami natury nieożywionej, PWRiL