ols jesionowy górski (OLG)

(siedliskoznawstwo leśne), rzadko spotykane płaty siedlisk w zakolach potoków i rzek górskich, na terenach wysiękowych, gdzie występują gleby; gruntowo mułowe, torfowo-mułowe, mułowo murszowe wytworzone ze zwietrzelin skał węglanowych i bez węglanowych.
Drzewostan buduje olsza szara I-II kl. bonitacji, rzadziej jesion III kl. bonitacji. Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt słabo rozwinięty złożony z porzeczki alpejskiej. Gatunki różnicujące to m.in.: świerząbek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, tojeść gajowa Lysymachia nemorum, starzec gajowy Senecio nemoralis, jarzmianka większa Astrantia maior, starzec Fuchsa Senecio fuchsi i sitowie leśne Scirpus sylvaticus. Gatunki częste to m.in.: tojeść gajowa Lysimachia nemorum, wiązówka błotna Filipendula ulmaria i ostrożeń warzywny Cirsium oleraceum.
W roku 2010 OlJG zajmowały w Lasach Państwowych obszar poniżej 200 ha. W LP siedlisko to występuje na niewielkich powierzchniach w Sudeckiej (VII) i Karpackiej krainie przyrodniczo-leśnej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony