ols jesionowy wyżynny (OlJwyż)

(siedliskoznawstwo leśne), rzadko spotykane płaty siedlisk u podnóży stoków, na terenach podtapianych oraz wysiękowych, gdzie występują najczęściej gleby: gruntowoglejowe, mułowe, torfowo-mułowe lub mułowo murszowe. Wytworzone z płytkich utworów organicznych na utworach mineralnych.
Drzewostan buduje olsza czarna II kl. bonitacji, rzadziej jesion I-II kl. bonitacji. Domieszkę mogą stanowić wiąz, brzoza, osika. Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt nieliczny lub brak. Gatunki różnicujące to m.in.: świerząbek orzęsiony Chaerophyllum hirsutum, tojeść gajowa Lysymachia nemorum, jarzmianka większa Astrantia maior i starzec Fuchsa Senecio fuchsi. Gatunki często występujące to m.in.: wietlica samicza Athyrium filix femina, pępawa błotna Crepis paludosa i ostrożeń warzywny Cirsium oleraceum.
W roku 2010 OlJwyż zajmowały w Lasach Państwowych obszar ponad 600 ha. W LP występują na niewielkich powierzchniach w Ślaskiej (V), Małopolskiej (VI), Sudeckiej (VII) i Karpackiej (VIII) krainie przyrodniczo-leśnej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Zaręba R. 1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wdawnictwo SGGW-AR, Warszawa.
Sikorska E. 1999: Siedliska leśne. Cz II. Siedliska obszarów wyżynnych i górskich. Wyd. Akademii Rolniczej w Krakowie
Kliczkowska A., Grzyb M. 1997-1998 cykl artyków o typach siedliskowych lasu opublikowanych w "Głosie Lasu"
Klasyfikacja gleb leśnych Polski, PTG. CILP, Warszawa 2000 5. Wyniki aktualizacji stanu powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w Lasach Państwowych na dzień 1 stycznia 2011 r., DGLP, BULiGL, Warszawa 2011.