ols torfowcowy

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o nazwie naukowej Sphagno-Alnetum Lemé 1937, z klasy Alnetea glutinosae, rzędu Alnetalia glutinosae i związku Alnion glutinosae. Zajmuje izolowane zagłębienia z dala od cieków wodnych, w miejscach, gdzie ruchy wód gruntowych w kierunku poziomym zaznaczają się już tylko słabo, a zupełnie brak powierzchniowych zalewów. W porównaniu z olsem porzeczkowym, omawiany ols wykazuje związek z torfami nieco uboższymi, bliższymi torfom przejściowym. W drzewostanie dominuje olsza czarna, w domieszce występuje brzoza omszona i sosna, w niektórych regionach także świerk W warstwie krzewów rośnie kruszyna, wierzba szara, a na północnym zachodzie także wiciokrzew pomorski i woskownica europejska. Całe runo ma strukturę kępkowo-dolinkową; wokół pni drzew występują te same gatunki, jakie spotyka się w olsie porzeczkowym, przy czym kępy olsów w północno-wschodniej części kraju zdominowane są przez gatunki borowe; dolinki mają również skład florystyczny podobny do zespołu poprzedniego. Istotne znaczenie diagnostyczne mają torfowce zwłaszcza torfowiec Girgensohna (gatunek charakterystyczny), torfowiec błotny, torfowiec zakrzywiony i inne.