opoka, opoka lekka

(Gleboznawstwo leśne), skała osadowa chemiczna, przejściowa od wapieni do krzemieni, zbudowana w większości z węglanu wapnia i krzemionki, z domieszką minerałów ilastych, burzy z kwasem solnym. Jest barwy białej, żółtej, zwięzła, porowata, lekka. Opoka lekka, to pozbawiona węglanu wapnia (odwapniona) opoka. Opoka lekka jest zaliczana do skał osadowych chemicznych, krzemionkowych, o cechach makroskopowych podobnych jak  → opoka, a także  → diatomit. Nie burzy z kwasem solnym. W Polsce opoka lekka występują na Wyżynie Lubelskiej i w Górach Świętokrzyskich. Opoki wietrzeją szybciej od wapieni i tworzą zwietrzeliny głębsze, mniej szkieletowe, o korzystnych właściwościach glebotwórczych. Opoka tworzy zwietrzelinę węglanową, a opoka lekka – bezwęglanową lekko kwaśną. Szczegółowe analizy gleby wytworzonej z opoki lekkiej prezentuje  → Atlas gleb leśnych Polski, profil 33.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.