orsztyn

(Gleboznawstwo leśne), poziom (spodic) w glebach bielicowych wykazująca silną cementację związkami żelaza, glinu, manganu, próchnicy, wymytych z poziomu albic i z poziomu próchnicznego. Wysoka koncentracja glinu i manganu w orsztynie może być toksyczna dla drzew leśnych. W glebach podmokłych cementacja poziomu jest wzmagana związkami wytrącanymi z wód gruntowych. Poziom orsztynowy często jest bardzo twardy i występuje na znacznych wielohektarowych powierzchniach terenu i utrudnia rozwój korzeni jako przeszkoda mechaniczna i chemiczna. W praktyce leśnej stosuje się kruszenie mechaniczne orsztynu połączone z wapnowaniem jako zabieg poprzedzający odnowienie lasu.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.