osady eoliczne

(Gleboznawstwo leśne), osady transportowane, segregowane i osadzane przez wiatr. Materiałem budującym osady eoliczne jest najczęściej  → frakcja pyłowa i  → frakcja piaskowa. Frakcje te często pochodzą z cięższych utworów, które uległy sortowaniu siłą wiatru. Typowym osadem eolicznym jest  → less i utwór lessopodobny oraz  → piaski wydmowe tworzące pola piasków przewianych lub wydmy. Materiał osadzany w wyniku procesów eolicznych jest zazwyczaj dobrze obtoczony i wysortowany. Zmienne kierunki wiatrów, erozja i piętrowe nakładanie się nowych form na stare prowadzą do powstawania warstwowania krzyżowego. Osady te więc posiadają przekątne lub krzyżowe uwarstwienie oraz ziarna o dobrze wypolerowanej powierzchni. Osady frakcji piaskowej jako skały macierzyste tworzą dystroficzne, oligotroficzne i mezotroficzne gleby. Natomiast osady eoliczne pyłowe budują gleby lepsze, od mezotroficznych po eutroficzne. Osady eoliczne tworza formy rzeźby terenu zwane  → wydma.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.
Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.