Owoc krzewinki (bądź krzewu) najwyższej wśród krajowych gatunków borówek, osiągający do 1 m wysokości. Dość często występuje na niżu, w borach bagiennych i na torfowiskach, w górach w wyższych położeniach. Jagody są nieco większe niż u borówki czernicy, okrągłe lub gruszkowate, fioletowoczerwone, z sinym nalotem. Ich sok jest bezbarwny. Borówka bagienna nazywana jest też łochynią lub pijanicą, gdyż może po spożyciu powodować objawy zatrucia jak po alkoholu (bóle i zawroty głowy, mdłości). Według danych z literatury w owocach nie stwierdzono jednak szkodliwych substancji, a dolegliwości po spożyciu nie umytych owoców są powodowane osiadającym na nich pyłkiem bagna zwyczajnego, współwystępującego z łochynią. Jagody łochyni zawierają dość dużo związków azotowych, a także cukry (nieco mniej niż borówka czernica), kwasy organiczne (cytrynowy i jabłkowy), sole mieralne i pektyny. Sa też dość bogatym źródłem witaminy C i prowitaminy A, zawierają witaminę B1 i PP. Owoce nadają się na dżemy, marmolady, wina. Mogą być stosowane w schorzeniach żołądkowo-jelitowych, dróg moczowych i przy biegunkach. Owoc borówki bagiennej był w przeszłości przedmiotem skupu prowadzonego przez przedsiębiorstwo LAS, według danych GUS - w ilości około 70 ton/rok w latach 1952 - 1970 , następnie spadał stopniowo, do poziomu 16 ton/rok - w latach 1981 - 1985. Ostatnio brak danych dotyczących skupu tego gatunku.
Autor: Prof. Anna Barszcz
Grochowski W., Grochowski A. 1994. Leśne grzyby, owoce i zioła. Zbiór i wykorzystanie. PWRiL, Warszawa.
Anioł-Kwiatkowska J., Kwiatkowski S., Berdowski W. 1993. Rośliny lecznicze. Atlas. Wyd. Arkady, Warszawa. Grochowski W. 1990. Uboczna produkcja leśna. PWN, Warszawa. Tomanek J. 1986. Botanika leśna. PWRiL, Warszawa. Pałasz M., Petzke E. 2018. Atlas witamin. Naturalne źródło zdrowia. Wyd. SBM, Warszawa.