pęknięcia promieniowe na powierzchni ran po cięciach

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), na powierzchni drewna odsłoniętego po cięciach gałęzi, w sytuacji niezabliźniania się rany, widoczne są po kilku latach pęknięcia promieniowe z przesychania, które umożliwiają penetrację grzybów patogenicznych w głębszych warstwach pnia, zatem stanowią o istotnym obniżeniu zdrowotności drzew. Powstawanie pęknięć związane jest z anizotropią kurczliwości drewna w kierunku stycznym i promieniowym ujawnianą podczas przesychania zewnętrznych jego warstw oraz z różną dla poszczególnych gatunków wytrzymałością drewna na rozciąganie w poprzek włókien. Szereg gatunków, w którym wytrzymałość jest coraz większa, przedstawia się następująco: sosna, świerk, jesion, dąb. Szczególnie szkodliwe jest cięcie dużych gałęzi (z pozostawieniem dużych płaszczyzn rzazów) po nasłonecznionej stronie drzewa oraz pokrywanie powierzchni ran ciemnymi, absorbującymi promieniowanie słoneczne farbami.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Krzysik F. 1974. Nauka o drewnie. PWN, Warszawa: ss. 652.

Publikacje powiązane tematycznie

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.