Pieniński Park Narodowy

Rok utworzenia 1932, powierzchnia: 2372 ha. Położony w województwie małopolskim. Siedziba dyrekcji znajduje się w Krościenku nad Dunajcem. Park obejmuje najcenniejsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Pienin Właściwych: masyw Trzech Koron (982 m n.p.m. w najwyższym punkcie), Pieninki (ze szczytem Sokolica), Pieniny Czorsztyńskie, Przełom Dunajca oraz Zielone Skałki z pasma Pienin Spiskich. Najbardziej unikalne fragmenty objęte są ochroną ścisłą w rezerwatach: Wąwóz Homole, Biała Woda, Wysokie Skałki i Zaskalskie - Bodnarówka. Wśród ekosystemów leśnych dominują dolnoreglowe lasy jodłowo – bukowe. W bogatej szacie roślinnej wyróżniają się rośliny endemiczne i reliktowe. Do pierwszych zaliczamy mniszka pienińskiego i pszonaka pienińskiego. Typowe relikty to: chryzantema Zawadzkiego, jałowiec sawina i dębik ośmiopłatkowy. W Pienińskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie ok. 7300 gatunków zwierząt. Gniazduje tu ponad 130 gatunków ptaków, w tym wiele rzadkich, jak: sóweczka, dzięcioł trójpalczasty, puchacz, orzechówka i bocian czarny. Spośród opisanych ok. 5000 gatunków owadów wyróżniają się motyle, np. paź królowej, paź żeglarz, niepylak mnemozyna czy niepylak apollo. Pieniński Park Narodowy ma najwyższy wskaźnik nasilenia ruchu turystycznego w przeliczeniu na 1 ha powierzchni wśród wszystkich polskich parków narodowych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr inż. Wojciech Gil